"കുറച്ചു നീറ്റൽ ഉണ്ടാവും സാരല്യ....മുറിവ് വേഗം ഉണങ്ങും....."അവൾ പറഞ്ഞു.
ആ വാക്കുകൾ വിശ്വാസമുണ്ടായിട്ടും വിട്ടുകൊടുക്കാൻ ഭാവമില്ലാതെ അവൻ പരിഹസിച്ചു:
"ഓ ഒരു വല്യ ഡോക്ടർ വന്നിരിക്കുന്നു....ഇതിപ്പോ ആർക്കാ അറിയാത്തെ..?"
പരിഭവം ഭാവിച്ചു അവൾ നടന്നു.
അവർക്കിടയിലെ പരിഭവങ്ങൾക്കു ഒരു രാവിനപ്പുറം ആയുസ്സുണ്ടാവാറില്ല.
കളിയും ചിരിയും പിണക്കവും ഇണക്കവും തുടർന്നു...കമ്മ്യൂണിസ്റ്റു പച്ചയ്ക്കു പകരം ഓയിന്മെന്റ് ആണ് ഇപ്പൊ മുറിവുണങ്ങാൻ ഉപയോഗിക്കാറുള്ളത്.
ഓരോ വട്ടവും പിണങ്ങിപോവുന്നതിനിടയിലും അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി ഒരു പിൻവിളി പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്....പക്ഷെ അത് ഉണ്ടാവാറില്ല...
കാലം കടന്നുപോയി...
.
.
.
ഡ്യൂട്ടി കഴിയാറായപ്പോഴാണ് ലിസ സിസ്റ്റർ ഓടി വന്നത്.
"ഒരു ആക്സിഡന്റ് കേസ് ഉണ്ട്...മാഡം ഒന്ന് അറ്റൻഡ് ചെയ്താൽ സ്റ്റിച്ച് ഇടലൊക്കെ ഞങ്ങൾ ആയിക്കൊള്ളാം"അവർ പറഞ്ഞു.
"ഓ അതിനെന്താ മൈനർ കേസ് അല്ലെ...കുഴപ്പമില്ല....."അവൾ പറഞ്ഞു.
അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചിരുന്ന അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് അവൾ ചെന്നു.
പ്രാഥമിക അന്വേഷണങ്ങൾക്കും പരിശോധനയ്ക്കും ശേഷം അവകാശമെന്നോണം ആ മുറിവ് സ്റ്റിച്ച് ചെയ്തുകൊടുത്തു.വേദനസംഹാരി കുറിച്ച അയാളുടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഭാര്യയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു.
തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ അവൾ ഒരു വിളി കേട്ടു...
"ഉണ്ണിമായേ........"
ഇരുമ്പുകട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന അയാളെയും ശേഷം കയ്യിലുള്ള വാച്ചും നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു:
"സമയം വൈകിപ്പോയി.........."